Reisje langs de Rijn

Om 9:50u ronkt de diesel en met het kompas gericht op het zuiden gaan we op pad. In 'n stralend zonnetje gunt de route ons 'n blik op het weidse Eifellandschap. De fraaie uitzichten en kleine dorpjes rijgen zich aaneen tot een schitterend lint. Op de radio gaat het over "stau", maar daar hebben wij (nog) geen last van en gestaag vermalen we de kilometers.

Na wat 'gedoe' met de route, het is om ons heen erg druk besluiten we bij Koblenz de Rhein op te pakken en zo af te zakken richting Zuiden.

Voor de zon is dat niet nodig, want die schijnt vandaag volop en laat zich glinsteren in het water. Ondertussen laten wij ons aan de hand van water door het landschap slingeren. Omringd door groene reuzen, onder het blauw komt de vakantiestemming er al helemaal in.

Wat opvalt is het gebrek aan oversteekplaatsen, een brug, een tunnel of 'n veerpont. Alsof de mens de tweedeling door het water niet alleen accepteert, maar ook respecteert. Daarom aan beide kanten van het water niet alleen 'n weg, maar ook een spoorlijn.

Om 14:40 vinden we 'n plekje op camping Sonnenstrand in Bacharach am Rhein. We kunnen kiezen tussen 'n (goedkope) camperplaats op het grind of 'n campingplaats op het gras. We kiezen het laatste en ploffen neer. Zonnetje op de kop, een koud drankje bij de hand en uitzicht op het water. Wat wil je nog meer?

Nou, eigenlijk bijzondere campinggasten. Of in ieder geval gasten waar ik 'n mooi verhaal kan verzinnen. Ook vandaag lukt dat. Op "ons" laantje arriveert een auto met daarin een oude dame, een jongere man (ongeveer de helft in leeftijd van de vrouw) en een kind.

Eerst verdwijnen ze, waarschijnlijk om te zwemmen, want de dame komt terug bij de auto in 'n badpak dat 'too much' is voor haar leeftijd. Het laat de zwaartekracht uitdrukkelijk z'n werk doen. Ze rommelt wat bij de voorstoel en verdwijnt weer.

Dan komt de man (haar man, haar zoon, haar ...). De achterklep gaat open, de tent komt eruit en wordt uitgespreid op het gras. De klep gaat dicht, de man verdwijnt en de vrouw komt.

Ze haalt 'n mansgrootte koffer uit de auto (haar overleden man?), rommelt weer wat bij de voorstoelen. Nu heeft ze roze latex handschoenen aan. Dan ineens is het gezelschap compleet verdwijnt de tent weer in de auto samen met de koffer en rijden ze gedrieën weer weg. Wat 'n opwinding allemaal hopelijk wordt morgen wat rustiger.