Rare jongens die Chinezen

05 Rare jongens die Chinezen.

Vandaag zou, volgens de voorspellingen, de minste dag worden qua weer. Maar als we ’s ochtends, nog voor we onze ogen opendoen, onze oren openzetten, horen we geen getik op het dak. Geen neerslachtig gedoe, en de weersverwachting voor vandaag is bijgesteld. Het is nog wel bewolkt, maar er wordt geen neerslag verwacht.

Vandaag willen we dan ook een tweetal wandelingen doen die ik gisteren heb opgehaald bij het Office de Tourisme. We starten met het Parcours Saint Lauren, in z’n originele vorm 4,5 km lang, maar wij maken een uitstapje naar het Centre Commercial om nog wat boodschappen op te pikken. We lopen een flink stuk langs La Moselle en dan ergens via een bruggetje op een dijk te komen tussen de La Moselle en een ancien canal. Ondanks dat de stad dichtbij is wanen we ons ver van de bewoonde wereld. De dijk is met bomen begroeit en gunt ons beurtelings een kijkje op de Moezel of op het kanaal met de restanten van uitgestorven bedrijvigheid van wat ooit was.

Na de boodschappen keren we via de buitenwijken van Pont-à-Mousson terug naar het centrum. Verrassend wat je dan allemaal tegenkomt, de villa’s staan naast bouwvallige restanten van oude industrieën of huizen die staan te snakken naar een likje verf. Het maakt de tegenstellingen wel erg groot.

Na, vóór de camper, aan de Moezel een stokbroodje te hebben genuttigd gaan we op pad voor onze tweede wandeling. Had de zon al de hele ochtend moeite gedaan om door de bewolking heen te prikken, sinds 13:00u krijgt zij steeds meer de overhand en wordt ze slechts af en toe afgeschermd. Vanmiddag gaan we het Parours St. Martin lopen. Nu blijven we aan deze kant van de Moezel en gaan we op zoek naar de Fontaine Rouge.

Nu starten we met een stukje bebouwing maar lopen als snel over de beboste hellingen die ooit zo bepalend zijn geweest voor de loop van de Moezel. Via smalle paadjes bereiken we de open plek waar de Fontaine Rouge staat. Een kleine stenen fontein die roestbruin water uitbraakt, niet echt het gedroomde hoogtepunt van de wandelroute. Maar het uitzicht vanaf hier maakt wel wat goed. Pont-à-Mousson is goed te zien.

We gaan verder en waar de routebeschrijving ons voorschrijft dat we naar beneden moeten, gaan wij nog verder omhoog. Het is een behoorlijke klim naar Mousson, een piepklein plaatsje met een hypermodern stadhuis in aanbouw én een uitzichtpunt met een ruïne. Die zien we hoog boven ons uit torenen. Ik twijfel om nog verder omhoog te gaan, maar Peet wil nog verder.

Via moderne, en beduidend minder moderne treden in de heuvel komen we bovenop de heuvel. Wat we daar aantreffen tart elke beschrijving. We staan om het hoogste punt van dit gebied, omringt door restanten van vestingmuren maar hebben ondanks dat een bijna vrij overzicht over de hele omgeving. Ademloos proberen we dit spektakel vast te leggen op foto’s. Dit maakt de klim naar boven helemaal goed.

In een soort roes wandelen we weer naar beneden en trakteren ons bij de MacDonalds, onze buren, op een McFlurry die we lekker in het zonnetje bij de camper opeten. Onwetend van wat er komen gaat zetten we onze, bemodderde, wandelschoenen nog maar even buiten om te drogen. Als ik, onder het genot van een glaasje wijn, de foto’s aan het uitzoeken ben, wordt er een bus Chinezen leeggeschud.

Vanwege het uitzicht drommen ze samen op de landtong voor onze camper en gaan ze druk in de weer met selfiesticks en camera’s. Plots blijken onze schoenen naast de camper ook een bezienswaardigheid te worden. Ineens wil iedereen langs onze camper lopen om een blik te werpen op onze schoenen. Rare jongens die Chinezen.