A little piece of heaven

Niet graag doe ik eraan mee om te pas en vooral te onpas overal engelse termen voor te gebruiken, maar het gebruik van engels in de titel van dit verslag heeft zo z’n reden. Vandaag hebben we in een stralend zonnetje afscheid genomen van Levanto en zijn rond negenen op pad gegaan. Niet naar San Gimiano maar we beginnen, making babysteps, aan de terugweg. Zo hoeven we geen lange etappes te maken, of in ieder geval zo min mogelijk en kunnen we hier en daar wat langer blijven.

Zo zijn we vandaag even boven Genova neergestreken. In het boekje “Rustiek kamperen in Noord en Midden Italië” hebben we een camping gevonden. Campin E Maieu in Garbagna, in het dal van de Grue. Hoewel ik liever zelf schrijf hieronder een passage uit het boek:

Laat u zich niet afschrikken door de omvang van het terrein. Inderdaad beslaat dit een oppervlakte van maar liefst 20 ha. maar het aantal kampeerders is beperkt. Niet voor niets noemt de eigenaar zijn camping officieel ‘Piccolo Camping E. Maieu”. Dat betekent dus dat er volop ruimte en rust is. Het grootste gedeelte is grasvelden en bossen, die door de kampeerders ook als recreatieterrein kunnen worden gebruikt. De campingbeheerders hebben er mogelijkheden gecreëerd om te picknicken en anderszins te ontspannen. Het campinggedeelte bestaat uit terrassen, zowel geschikt voor tenten als voor caravans. Het ligt helemaal ingegoten in zijn natuurlijke, heuvelachtige omgeving met heel veel groen. Een terrein dat echt bestemd is voor natuurliefhebbers en dan ook de nodige voorzieningen moet ontberen. Sanitair is er natuurlijk wel en ook nog van een behoorlijke kwaliteit, goed onderhouden en met warm en koud stromend water. De camping ligt op loopafstand van het dorpje Garbagna, dat slechts 500 inwoners telt (in de zomer!) en waar u zich kunt voorzien van de eerste levensbehoeften. Al met al is dit een geheime tip voor de kampeerder die van rust, ruimte en een beetje primitiviteit houdt.

Rond het middaguur, de wegwerkzaamheden, de boodschappen en tanken houden ons iets op komen we in de buurt van de camping. Na de afslag van de snelweg komen we terecht in het dal van de Grue. Een werkelijk wonderschoon landschap ontvouwt zich voor onze ogen. Bijna sprookjesachtig, het dal mooi glooiend in allerlei tinten groen omzoomd door de hoge bergen. Nog even een afdaling met wat haarspelbochten en we rijden aan op het dorp nu nog één keer linksaf en we zien het ASCI-bordje van de camping verschijnen.

We draaien de camping en raken meteen betovert. Het valt niet uit te leggen waardoor, maar de rust, de sfeer is zo fantastisch. Er staat al een camper en we zetten onze camper op het plekje ervoor neer. Er hangt wat wasgoed van hen. Als we op zoek gaan naar de eigenaar haalt het Engelse stel, eigenaar van de bewuste camper, snel het wasgoed weg. De eigenaar is er even niet en op het papiertje op de deur staat: “Take your place I’llbe back soon. The Boss” met een smiley. We kijken nog even naar het sanitair “Ziet er goed uit!!!”, kijken even naar de andere plekken, maar besluiten toch te blijven waar we nu staan.

Terug bij de camper ontstaat er direct een geanimeerd gesprek met het engelse stel over van alles en nog wat en voor we het weten staan we ruim een half uur te kletsen. Wij zijn nu vijf dagen op pad, zij al vijf maanden. In december zijn ze vertrokken, zijn in Spanje geweest en dus nu hier. Hij is gepensioneerd, al vermoed ik dat dat nog niet zo lang is. Uiteindelijk rukken we ons los uit het gesprek om de camper goed te gaan zetten. Als uitsmijter vertrouwen ze ons toe dat ze muzikanten zijn, dus als het te veel herrie wordt. Ik beloof ze te gaan meezingen als het teveel wordt, dan stoppen ze vanzelf wel.

Maar als we eenmaal staan, luifel uit en stoelen in het zonnetje pakt hij z’n gitaar en begint te spelen. Onder de tonen van Stairway to heaven (hoe toepasselijk) en Here comes the sun, raak ik zo geïnspireerd dat ik even mijn verhaal aan het toetsenbord kwijt moet. Wat een heerlijk plekje zo, en hoezo weinig voorzieningen? We hebben stroom, schoon en goed sanitair met echt warm water, zo vertrouwen de Engelsen ons toe. Wat wil je nog meer. WiFi? Dat hebben we ook, vandaar nu dit zonnige verslag.