Het menselijk brein
Door: Paul Lans
Blijf op de hoogte en volg Paul
30 April 2016 | Italië, Levanto
Wat is dat toch, met dat brein van ons? Waarom prenten wij onszelf zoveel in en denkt ons brein te moeten anticiperen op allerhande zaken? Vandaag was eigenlijk daar ’n mooi voorbeeld van. Hoewel we de totale reisafstand naar Levanto mooi hadden verdeeld, voelt vandaag aan als ’n lange, lange dag. Zeg maar: “het laatste loodjes-gevoel”.
Eenmaal in Italië, zo rond het middaguur passeren we bij Como de grens, lijkt de tijd stroperig te worden en de kilometers langer en langer. Toegegeven het was heel lang, heel saai. Noord-Italië staat niet bekend om het meest boeiende landschap. Al doe ik daar het laatste stukje A12 vlak voor Genova geen eer mee aan. Een bochtig stukje (snel-)weg, dat ik graag met de MG had willen rijden (en niet met ‘n 3,5 ton zware camper).
Maar laat ik beginnen met de start van deze dag. Die begon heel zonnig, de zon liet zich van z’n beste kant zien in Zwitserland. Met nauwelijks een wolkje aan de lucht gingen we even na negenen onderweg. Nog zo’n 50 km naar de Gothardtunnel. Helaas waren we niet de enige en dat leverde ons zo’n 25 min. vertraging op. Maar vervelender was, dat het aan de andere kant van de tunnel regende. We hadden beide zoiets van: “Probeer om te keren!”.
De buiigheid was van korte duur, maar de bewolking niet. Gedurende de rest van de dag hebben we op zeldzame momenten het blauw en de zon echt gezien, maar meestal ging de zon zelf verscholen achter (schapen-)wolken. Gelukkig konden we wel genieten van haar warmte.
Zoals gezegd eenmaal door de tunnel richting Genova was het erg saai. Tot vlak voor Genova, waar een lastig stuk snelweg ligt. Eenmaal ter hoogte van Genova volgt de snelweg de kustlijn, waarbij je meer ondergronds dan bovengronds lijkt te rijden. Maar als je dan, vaak even kort, uit zo’n tunnel bent kun je genieten van het uitzicht over kustplaatsjes en de zee erachter.
Eindelijk was de afslag Levanto daar, via een smalle, kronkelende afdaling kwamen we eindelijk in het centrum aan. TomTom had weer een geheel eigen route samengesteld dwars door Levanto heen. Die Peet slaafs volgde, de borden “Verboden in te rijden” of zone met beperkt verkeer en mijn aanwijzingen negerend. Zo reed ze de, dan best wel, brede camper het stadscentrum in dat vandaag eigenlijk voetgangersdomein was. “Ja, ik moet toch naar de camping!”. Een oudere heer wees ons hier vriendelijk op, geen ouwe baas die mopperend met z’n stok stond te zwaaien, en gaf aan hoe we zo snel mogelijk hieruit konden komen.
Op die manier kwamen we op de beoogde camping, onderweg waren we al verschillende campers tegen gekomen. “Het zal toch niet zo zijn dat de camping vol is?”. Navraag bij de receptie van een, op het oog stokvolle camping bevestigde dit helaas wel. Gelukkig zijn er, aan de landzijde van Levanto nog een drietal campings dus gingen we daar ons geluk beproeven. Bij de eerste camping draaide er al twee campers voor ons de inrit in, dus zijn we meteen door gereden naar de volgende camping, slechts een paar honderd meter verderop. Camping 5 Terre. Hier volop rust, ruime plekken en schoon sanitair, al is de ‘europese’ toilet hier nog maar mondjesmaat doorgedrongen. Dit wordt voor de komende dagen ons domicilie.
Eenmaal in Italië, zo rond het middaguur passeren we bij Como de grens, lijkt de tijd stroperig te worden en de kilometers langer en langer. Toegegeven het was heel lang, heel saai. Noord-Italië staat niet bekend om het meest boeiende landschap. Al doe ik daar het laatste stukje A12 vlak voor Genova geen eer mee aan. Een bochtig stukje (snel-)weg, dat ik graag met de MG had willen rijden (en niet met ‘n 3,5 ton zware camper).
Maar laat ik beginnen met de start van deze dag. Die begon heel zonnig, de zon liet zich van z’n beste kant zien in Zwitserland. Met nauwelijks een wolkje aan de lucht gingen we even na negenen onderweg. Nog zo’n 50 km naar de Gothardtunnel. Helaas waren we niet de enige en dat leverde ons zo’n 25 min. vertraging op. Maar vervelender was, dat het aan de andere kant van de tunnel regende. We hadden beide zoiets van: “Probeer om te keren!”.
De buiigheid was van korte duur, maar de bewolking niet. Gedurende de rest van de dag hebben we op zeldzame momenten het blauw en de zon echt gezien, maar meestal ging de zon zelf verscholen achter (schapen-)wolken. Gelukkig konden we wel genieten van haar warmte.
Zoals gezegd eenmaal door de tunnel richting Genova was het erg saai. Tot vlak voor Genova, waar een lastig stuk snelweg ligt. Eenmaal ter hoogte van Genova volgt de snelweg de kustlijn, waarbij je meer ondergronds dan bovengronds lijkt te rijden. Maar als je dan, vaak even kort, uit zo’n tunnel bent kun je genieten van het uitzicht over kustplaatsjes en de zee erachter.
Eindelijk was de afslag Levanto daar, via een smalle, kronkelende afdaling kwamen we eindelijk in het centrum aan. TomTom had weer een geheel eigen route samengesteld dwars door Levanto heen. Die Peet slaafs volgde, de borden “Verboden in te rijden” of zone met beperkt verkeer en mijn aanwijzingen negerend. Zo reed ze de, dan best wel, brede camper het stadscentrum in dat vandaag eigenlijk voetgangersdomein was. “Ja, ik moet toch naar de camping!”. Een oudere heer wees ons hier vriendelijk op, geen ouwe baas die mopperend met z’n stok stond te zwaaien, en gaf aan hoe we zo snel mogelijk hieruit konden komen.
Op die manier kwamen we op de beoogde camping, onderweg waren we al verschillende campers tegen gekomen. “Het zal toch niet zo zijn dat de camping vol is?”. Navraag bij de receptie van een, op het oog stokvolle camping bevestigde dit helaas wel. Gelukkig zijn er, aan de landzijde van Levanto nog een drietal campings dus gingen we daar ons geluk beproeven. Bij de eerste camping draaide er al twee campers voor ons de inrit in, dus zijn we meteen door gereden naar de volgende camping, slechts een paar honderd meter verderop. Camping 5 Terre. Hier volop rust, ruime plekken en schoon sanitair, al is de ‘europese’ toilet hier nog maar mondjesmaat doorgedrongen. Dit wordt voor de komende dagen ons domicilie.
-
30 April 2016 - 23:08
Harry:
In elk geval zijn jullie veilig aangekomen op de plek van bestemming. Helaas wordt er voor morgen in Italie veel regen voorspeld, ik hoop dat het waar jullie zijn niet gaat regenen en zeker niet heel veel! Gelukkig weten de weermensen in Nederland niet goed welke weer het wordt in Nederland, laat staan in Italie ;-) Veel plezier in Italie. -
01 Mei 2016 - 14:41
Wolly:
Fijn dat jullie een fijne camping hebben gevonden. nu de zon erbij en de wandelschoenen uit de kast ;-)
Lekker stappen en zo af en toe 'happen' een beetje jaloers vanuit Zutphen genietend van jullie reisverslagen.
Hier schijnt vandaag wel de zon. -
01 Mei 2016 - 15:08
Johan Noppe:
Hoi, fijn dat jullie op de plaats van bestemming zijn. Wat doen al die campers toch al zo vroeg in het seizoen, dat zelfs hele campings vol zijn? Of gaan die allemaal wandelen? Hoe dan ook veel wandelplezier de komende dagen. Gr. johan -
01 Mei 2016 - 21:36
Cees Sleven:
Ik ken plekjes in Noord-Italië...
Onvoorstelbaar dat het al zo vroeg al zo druk is op de campings!
Het is pas begin mei. Heel Europa met vakantie? Of gewoon heel veel Nederlanders?
Overigens de kade in Doesburg is ook volbezet met campers, maar dat zal jullie een zorg zijn!
Aan de foto's te zien is het genieten nu echt begonnen! Groet!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
