Vrijheid

Vandaag was het plan om de wandelschoenen aan te trekken en de omgeving te voet te gaan verkennen. Maar vanochtend kwam Petra ineens met het idee om snorscooters te huren op de camping.

Zo kwam het dat we vanochtend dus niet wandelend, maar snorrend en toeterend de poort uit gingen. Eerst nog wat aarzelend, maar naarmate de dag vorderde steeds zekerder. Aan de hand van het fietsknooppuntennetwerk hebben we een mooie route dwars door het zuiden van Zuid-Limburg gemaakt.

In eerste instantie maakte m’n fotocamera overuren, totdat ik in de gaten kreeg dat het wel heel lastig is om de schoonheid van dit landschap op camera te vangen. Sinds dat moment ben ik wat selectiever geworden met de foto-momentjes. Des temeer tijd hebben we genomen om gewoon te genieten van het geweldige landschap waar we heel even deel van mochten uitmaken.

Wat een geweldige vergezichten, afgewisseld door smalle, steile paadjes door het bos, langs fraaie hof boerderijen waar de open deuren ons een blik gunde op de binnenplaats. Een veelheid van indrukken. Het ene moment lijk je te rijden tussen Engelse Hedge rows en om de hoek een straatje dat zo ergens in Frankrijk had kunnen liggen.

Onze route voerde ons ook door Margraten. Uiteraard konden we daar niet weggaan zonder even een bezoek te brengen aan de erebegraafplaats daar. Wat een verschil met de evenknie in Colleville-sur-Mer! Is er in Normandië gekozen voor grote monumenten, maakt hier in Margraten de eenvoud zoveel meer indruk op ons. Een treffend voorbeeld van Less-is-more. Waar je in Collevile je gesprek voerde op gedempte toon, zo is het hier heel vanzelfsprekend dat je slechts fluisterend met elkaar spreekt. Wat ons ook opviel was dat in Colleville-sur-Mer de Amerikaanse vlag fier, hoog in de mast wapperde. Terwijl hier gekozen was om diezelfde vlag halfstok te hangen. Wat een mooi gebaar, het ontroerde ons in ieder geval.

Lopend tussen deze graven, 8301 in het totaal, realiseer je je weer hoe belangrijk vrijheid is, hoe vanzelfsprekend we de vrijheid zijn gaan vinden en hoe fijn het is om in vrijheid te leven. Gewoon ’s ochtends de vrijheid te hebben om te besluiten niet te gaan wandelen, maar op de scooter weg te gaan. Vrijheid een groot goed!

Eigenlijk zou ik hier het verslag moeten eindigen, een mooiere uitsmijter kan ik niet bedenken. Ware het niet dat we in Sint Geertruid ook nog een heerlijke uitsmijter hebben gegeten. Niks bijzonders hoor ik jullie al bijna denken. Maar behalve dat de uitsmijter goed smaakte, met een Gerardus Witbiertje erbij, was het ook bijzonder daar een stadsgenoot aan te treffen.

De uitbaatster van Pannenkoekenhuis De Koekenpan had een tongval over zich die overduidelijk niet lokaal was. Daar hadden we een tafeltje verder een mooi voorbeeld van, wat ’n vreemd taaltje is dat Limbo’s. Daarom liet ik vallen dat ik als Haarlemse Mug weinig last had van de vliegen op het terras. Er was een hele polemiek ontstaan over de vermeende vliegenoverlast op het terras. Toen bleek dat mijn voorgevoel een juiste was en dat onze gastvrouw ook oorspronkelijk uit Haarlem komt. Zit je in het zuidelijkste puntje van Limburg ineens over je geboortestad te praten. Heel bizar!

Al met al een, alweer, een bijzondere dag. Die nog niet eens ten einde is, het is rond de klok van vijven als ik dit verslag schrijf. We zitten in ieder geval nog heerlijk buiten in het zonnetje, die de vrijheid neemt zich af en toe te verstoppen achter wat sluierbewolking. Morgen weer een leuke dag, Johan en Marleen komen langs. Hoe we de dag in gaan vullen dat zien we morgen wel. Want zoals we vandaag ook hebben gezien: er is niets veranderlijker dan de mens.

De route die we vandaag hebben gevolgd: Epen – Mechelen – Wittem – Gulpen – Scheulder – Margraten – Eckelrade – Sint Geertruid – Mheer – Banholt – Sleenaken – Epen.