Pas op de plaats

Vandaag even een dagje niets. We hebben geen plannen, behalve de was (laten) doen. Dat wil zeggen door een machine, een zogenaamde wasmachine, in plaats van de alom vermaarde, magische Tupperware emmer. Verder neem ik me voor om alvast de foto’s die ik tot nu toe gemaakt heb, in totaal nu zo’n 770, door te lopen.

De eerste uurtje gaat vandaag de zon af en toe verscholen achter wat schapenwolkjes, maar al snel wint ze in kracht om de wolken nagenoeg te doen verdwijnen. Kortom het is heerlijk weer om met de benen omhoog van de zon te genieten.

Ondertussen worden er wetenswaardigheden uitgewisseld met de buren waarbij onderwerpen als: schapengaas, boycot van Franse producten en Nieuw-Zeelandse wijn niet werden geschuwd. Zo gebeurd het dan dat het in de war raken van hondenlijnen uiteindelijk uitkomt bij het eten van Kebab.

Want als je honden niet aan lange lijnen vastlegt maar gewoon nylon schapengaas rondom je caravan zet je de lijnen niet telkens uit de knoop hoeft te halen. Maar hoe kun je schapengaas kopen als je geen schaap hebt> Misschien krijg je bij de aanschaf van een schaap wel 100m schapengaas cadeau. Maar wat doe je dan met dat schaap? Daar maak je dan Kebab van. Zo kun je ook via protestacties van Franse boeren bij Nieuw-Zeelandse wijn uitkomen.

Daarna heb ik me geworpen op het uitzoeken en bewerken van de gemaakte foto’s. Van de 770 die ik had staan konden er sowieso een aantal zo de prullenbak in. Daarbij waren er verschillende die in Photoshop een bewerking nodig hadden. Dat kan zijn het retoucheren van foto’s genomen vanuit de camper, waarbij hinderlijke schitteringen worden weggehaald. Of simpelweg het weghalen van hinderlijke (verkeers)-borden die (vaak in het rood) teveel aandacht trekken in een foto. Ook wordt, waar nodig, de lichtbalans aangepast en worden panoramafoto’s tot één grote foto samengevoegd. Kortom ze hadden vanmiddag geen kind aan me.

Ook de buurman, de baas van Willem zal ik maar zeggen, had een bezigheid gevonden. Hij haalde z’n gitaar tevoorschijn en ging wat zitten spelen. Hij zong er niet onverdienstelijk bij. Alles overigens rustig en ingetogen. Niet zo van: “Hoor mij er eens”. Het gitaarspel trok ook de aandacht van de buurman hiernaast. Hij kwam er bij zitten en het duurde niet lang of hij had de gitaar ter hand genomen en liet even horen wat hij allemaal wel niet kon. Nou gitaarspelen dat kon hij wel, alleen jammer dat hij ook vond dat hij er bij moest gaan zingen. Dat was minder, hij probeerde met een kopstem te zingen, maar beheerste die techniek duidelijk niet. Gelukkig ging, na verloop van tijd het spelen op de gitaar over in praten over en kon ik me weer ongestoord werpen op m’n foto’s.

Na het eten hebben we ’s avonds nog een klein rondje gewandeld. Ook morgen gaan we de omgeving lopend verkennen, maar dan wordt het een iets groter rondje. De pas op de plaats van vandaag wordt dan dus een pas voorwaarts. De wandelschoenen worden alvast tevoorschijn gehaald. Jullie begrijpen dat we morgen, en overmorgen ook nog hier staan.