Deux croissants et une baquette

Vandaag begin ik mijn verslag met een terugblik naar gisteren. Ik had namelijk nog niet verhaalt over onze aankomst hier bij deze camping. Allereerst was het wat lastig om de juiste weg te vinden, wederom liet TomTom een steekje vallen, maar gelukkig vonden we plotsklaps een bordje “Camping Municipale” en werden we de juiste richting inslaan. Maar de toegangsweg naar de camping was wel een hele bijzondere, deze zou zo maar eens model kunnen hebben gestaan voor één of andere achtbaan. Een kronkelig, smal en 15% steil asfaltlint kronkelt zich tussen onverzettelijke huizen door naar beneden. Een verval van zo schat ik, tussen de 50 en 75 meter is met een camper die net tussen de huizen doorpas, best wel veel. Maar we hebben ongeschonden de bodem van de vallei gehaald en zijn zonder kleerscheuren door de poort naar binnen gekomen.

Vandaag dus een ‘stationaire’ dag, dat wil zeggen de camper komt even niet van z’n plek en we nemen het er dus even van. Het is tenslotte vakantie. Daarom heb ik vandaag in ieder geval lekker uitgeslapten. Petra lukte dat wat minder, ze had last van d’r rug en kon op het laatst geen plekje meer vinden om comfortabel te liggen. Ze is er dus bijtijds uit en gaat lopend de omgeving alvast wat verkennen.

Als ik het bed verruil voor de douche gaat het zonnetje schuil achter wat bewolking. Geen dik pak, gewoon wat sluierbewolking waar ze makkelijk zo nu en dan doorheen prikt. De temperatuur is daardoor wat lager dan gisteren, of eergisteren, maar nog steeds, of misschien juist daardoor, heel comfortabel.

De rest van de ochtend spenderen we lezend en luierend, door de heersende temperatuur is het zelfs lekker om uit de schaduw te komen en je te warmen aan de zon. Het briesje dat er staat maakt het soms in de schaduw net wat frisjes. Kortom perfecte omstandigheden om in te verblijven.

Ook vermaken we ons met het vertrek van onze buurvrouw. Zij stond achter ons, verbleef met haar dochtertje van ca. 4 jaar in een piepklein tentje. Ze was aldoor hoorbaar aanwezig, liep continue te fitten op haar dochter en als ze maar een auto hoorden riep ze luidkeels: “Voiture!”. Ook al reed de auto niet eens op de camping. Verder was zij constant en route op de camping en papte ze aan met Jan en alleman. Jullie zullen begrijpen dat wij in ieder geval het oogcontact met haar zorgvuldig vermeden. Voor je het weet …..

Maar zoals gezegd vandaag was de dag van haar vertrek en uit het niets was er plotsklaps een man die meteen begon met het opruimen van de tent. Hij wachtte niet totdat ‘madame’ en haar dochter de tent uit waren. Terwijl hij druk bezig wasmet het opruimen van het kampement was mevroi alweer aan het ‘paraderen’ in een outfit die eigenlijk op een camping past. Zoals hij gekomen was, zo is de man ook weer vertrokken, mét tent en, klaarblijkelijk ook de vrouw, want de rust keerde weer op de camping.

Rond het middaguur verwisselen we onze slipper voor onze schoenen en gaan te voet Thouars verkennen. Daarbij maken ik, uiteraard, gebruik van het verkenningsrondje van Petra van deze ochtend. We zien wat restanten van de oude stadsmuur, komen terecht op een begraafplaats en lopen (nogmaals) door de verlaten winkelstraten. Verlaten, omdat het zondag is maar ook omdat ook hier de economische malaise de middenstand lijkt te hebben getroffen. Veel winkelpanden staan leeg en het geheel maakt een beetje een troosteloze indruk.

Na bijna 1,5u zijn we weer terug op de camping en ga ik nog even brood bestellen voor morgenochtend. De energieke dame van gisteren achter de receptie heeft vandaag ruimte gemaakt voor een iets rustiger en jongere uitvoering. In het engels gaf ik mijn bestelling door en op een plagerige manier werd mij duidelijk gemaakt; geen Frans, dan ook geen brood. Met wat hulp van haar en de beperkte Franse woordenschat van mij heb ik dan toch onze bestelling kunnen doen. Dus keerde ik terug bij de camper met een lesje Frans achter de rug en de wetenschap dat er morgen gewoon weer deux croissants et une baquette voor ons klaarligt.

De rest van de middag hebben we weer lezend doorgebracht en ik heb me zelfs laten verleiden tot een spelletje Rummikub, ja ja. Al met al een prima dag. Morgen breken we weer op en gaan we richting Normandië, al is het niet de bedoeling omdat in één keer te rijden. We willen het tempo van vandaag gewoon aanhouden.