The end

Vandaag is het dan (eindelijk) zo ver. Vandaag kunnen we het BMW-museum bezoeken en, daar ging het uiteindelijk om, de Mini-Story bezoeken. Qua tijd van wakker worden kan vandaag zich meten met gisteren. Ik was weer om 7:30u wakker en Popco een half uurtje later, toen kwam ik al gedoucht en wel weer de kamer binnen.

De timing vanochtend was perfect; het museum opende om 10:00u en om 9:30u deden we de deur van ons tijdelijke verblijf voor de laatste keer achter ons dicht. Onder een strak blauwe lucht reden we door het drukke verkeer naar de BMW-Welt. Om 10:06 zetten we de MG in de parkeergarage en lopen we via de loopbrug naar het museum.

In de ronde koepel, waarin je in een soort spiraal naar boven loopt wordt op verschillende niveaus de Mini-story verteld. Alles is op een geweldig mooie manier tentoongesteld, het oog voor detail en de soms bijzondere manieren waarop zaken tentoongesteld worden is zoals je dat van BMW mag verwachten. Er wordt op een bijzondere manier gebruik gemaakt van het bijzondere gebouw waarin het museum is gehuisvest. Veel meer woorden zal ik er niet aan vuilmaken, ik laat de foto’s voor zichzelf spreken.

Wanneer we alles, ook de BMW-collectie is door ons bekeken, hebben gezien is het tijd om te vertrekken richting Doesburg. Rond tweeën raken we nog in een soort spitsuur terecht, de vaart raakt er daarmee danig uit. Maar we worstelen ons dapper door de drukte heen en vinden al snel we de gewenste snelheid.

Na ruim een uur rijden vindt Popco het even genoeg, hij heeft honger. We maken dus een pitstop om een broodje te eten en van plaats te wisselen. Echter, tijdens deze wisseling valt het Popco op dat er een klein plasje ligt onder de voorbumper van de MG.

Eerst denk ik nog: “dat zal er al wel gelegen hebben”. Maar ook ik zie de druppels vallen. We komen tot de conclusie dat het koelvloeistof moet zijn en controleren het peil hiervan. Dat is wel gezakt, maar (nog) niet schrikbarend. Bovendien geven de temperatuurmeter van koelvloeistof en olie geen rare waarden. We besluiten door te rijden naar het eerste de beste pompstation om daar koelvloeistof te halen en het tekort bij te vullen en van daaruit verder te zien.

Bij de eerstvolgende pomp wordt dus een liter gekocht en ca. 600/750 cc verdwijnt in het reservoir, maar dan is het peil weer voldoende. We besluiten door te rijden, eventueel tot een volgende pompstation indien de meters daartoe aanleiding geven. Zover komt het echter niet, alles blijft goed functioneren en als we, na ruim 2 uur rijden weer stoppen kan ik met de rest van de fles het niveau van de koelvloeistof weer op maximum brengen. Het lek dus nog steeds maar het gaat niet idioot hard.

Op circa 2/3 van de afstand kopen we weer een liter en vullen met ca. 5- á 6-honderd cc de zaak weer af en kunnen we weer verder huiswaarts. Hoewel het bij tijd en wijle best druk is schieten we lekker op en vliegen de kilometers onder ons door. Popco toont zich een behendig en kundig chauffeur en loodst de MG met vaste hand door de meute.

Met nog ongeveer twee uur te gaan stoppen we nog even snel voor een broodje en een flesje cola, de laatste stop is vlak voor de Nederlandse grens. Nog even de tank volgooien met goedkope Duitse benzine en om 19:55 staan we bij de Allersmaat 29 voor de deur.

Een enerverend, gezellig, leerzaam en bijzonder mini-bezoek aan München is teneinde. Toch heel bijzonder om dit zo samen met z’n tweetjes te mogen beleven, dit voegt weer een nieuwe dimensie toe aan onze relatie. Popco: bedankt voor een fijn en gezellig uitstapje, wat mij betreft voor herhaling vatbaar!