Aarzelende vlucht

Gisteravond hebben we besloten, vanwege de overvloedige regenval om de zevenmijls laarzen te vervangen door veertienmijls laarzen, we slaan op de vlucht voor het weer. We gaan dag zes besteden om zo ver mogelijk richting het zuiden (lees Italië) te komen. We zullen in eerste instantie ons richtpunt de Aktiv Camping in Prutz (Oostenrijk). Volgens TomTom zouden we daar circa 3 uur over doen. Dat moet dus ruimte geven om nog een stukje verder te komen.

Ondanks de regen zijn we in recordtempo opgebroken, vlak voor het vertrek maken we nog een foto van het weerstation op de camping. Een zeer eenvoudig doch zeer doeltreffend systeem. De foto zal ik bij het verslag plaatsen (ik hoop dat de tekst dan nog leesbaar is). Rond 9:30u (!) verlieten we de camping, nadat we de verschuldigde Euro’s hadden achtergelaten. Slik, drie cijfers voor de komma voor twee nachten.

In Augsburg raakten we, zij het kortstondig, Johan en Marleen kwijt. Petra gaf, natuurlijk gas bij een oranje stoplicht, terwijl Johan netjes voor het rode stoplicht stopte. Nadat we op de oprit van een of ander bedrijf de camper hadden neergezet en even hadden gewacht, kwam de zwarte Peus van de fam. Noppe weer in beeld. Dit was het eerste oponthoud van de dag, maar dat wisten we toen nog niet.

Terwijl de tankmeter van de camper zich richting het laatste kwart begon te bewegen. Een punt waarop Petra meestal wat zenuwachtig op haar stoel begint te schuiven. Opdat moment reden we door een dorpje met een Tankstelle en een Gasthof en tegenover. Nadat we eerst de dorst van de Citroën hebben gelest, hebben we daarna onze eigen dorst gelest in de Gasthof.

We worden hier zeer gastvrij binnengehaald door een klein, vriendelijk mannetje die ons bezoek wel erg lollig vond. Hij lachte in ieder geval veel en hartelijk. Hij kon zo zijn weggelopen uit zo’n Engelse comedyserie, zoals Allo, Allo. Marleen ging aan aan de warme chocolademelk (Zomervakantie 2014!) en wij allemaal een Grosse Cappuccino. Daarbij namen we een punt Johannes Birnekuchen. Een punt waar je normaal een heel weeshuis mee kunt voeden.

Wanneer we via de B179 richting de Lermoos tunnel (995m) onze weg vervolgen geeft TomTom de melding dat op onze route zich een afgesloten weg zich bevindt en dat hij, TomTom, een alternatieve route heeft. Maar wegafsluiting of niet Johan vervolgt de B179 en terwijl de TomTom nog telkens vertwijfelt roept: “Probeer om te draaien”, rijden we op de staart van een file af. Op dat moment, het is dat rond 13:00u, komt er op radio Ö3 het bericht dat er een ongeluk is gebeurd en dat de weg is afgesloten.

We bekijken gezamenlijk onze opties; er is er maar één en dat is via de Hahntennjoch, 1894m hoog. Johan kent deze weg, eigenlijk meer een paadje en hem lijkt het geen alternatief voor ons gezelschap. Zeker gezien de grote aantallen automobilisten die omkeren en zeer waarschijnlijk ook deze optie zullen kiezen. We blijven staan in de hoop dat de zooi snel is opgeruimd en we weer door kunnen. Via de radio horen we dat de opruimwerkzaamheden duren tot tenminste 14:00u. Weg is onze hoop om vandaag veel kilometers te maken. We hebben de tijd gebruikt om gezamenlijk, in de camper, de lunch genuttigd en de krant gelezen. Toch handig als je alles zo bij de hand hebt.

Omwille van de schoonheid van de rit navigeren we telkens met de optie: “Vermijd snelwegen” aan. Daarom plannen we op onze rit via Landeck en Fliess en niet via de de Landecker tunnel. Want dan komen we een héél klein stukje op de A12 terecht en zouden we een tolvignet moeten kopen. Helaas staat er een groot bord midden op de weg in Landeck waarop staat dat de weg naar Fliess is afgesloten. We moeten dus weer terug (oponthoud nummer 3) en moeten circa 150m over de A12 om bij de Landeckertunnel te komen. We besluiten om voor dit kleine pokke stukje geen vignet te kopen en rijden dus wel 150m illegaal over de Oostenrijkse snelweg.

We besluiten, na al dit oponthoud, om in Prutz te overnachten en morgen verder te trekken naar de zon. Johan is hier zo vol van dat hij een noodstoplicht (en een bord met daarop aangegeven dat de route naar de camping is gewijzigd) zonder een blik waardig te gunnen voorbij rijdt. Nu is dat normaal gesproken niet zo heel erg, behalve als het stoplicht niet op rood staat. Na de boodschappen, even verderop bij de Spar, draaien we weer om om de gewijzigde route naar de camping te nemen. Vanavond hebben we één van de laatste vrije plekjes op de camping. Morgen gaan we verder. Zo is onze vlucht voor de toorn van de weergoden, met al het oponthoud wel een heel aarzelende geworden. Maar we zijn, vol goede moed, op weg.