Bloedheet Budapest

Vandaag hebben we ingeruimd voor een bezoek aan Budapest, of eigenlijk Buda en Pest. Volgens de TomTom zijn we zo’n twee uur onderweg. De afstand is slechts zo’n 140 km, maar het aantal snelweg-kilometers is beperkt. We besluiten daarom vroeg te vertrekken.

Gezien de wind van gisteren en vanochtend hebben we allemaal een lange broek aan en gaan ook de vesten mee, je weet maar nooit. De weersvoorspellingen geven aan ca. 25 gr met in de late middag of avond kans op een bui en licht bewolkt. Waarschijnlijk heeft deze meteoloog meer verstand van verzekeren wat eenmaal is Budapest is het al bloedheet.

Daarbij helpt het niet dat we geruime tijd aan het zoeken zijn naar een parkeerplaats. Nadeel van de bus is dat de meeste parkeergarages voor ons, qua hoogte, taboe zijn. We moeten dus ‘buiten’ parkeren. Op het eerste plekje dat we vinden moeten we in een automaat een kaartje halen, maar de teksten staan alleen in het Hongaars en ook Petra’s bankpas wordt geweigerd. Verder dus maar weer gezocht. Weer een plekje gevonden, weer met dezelfde soort automaat. Nu maken we in ieder geval eruit op dat je hier ook maximaal 3 uur mag staan.

Met behulp van de TomTom zoeken we verder, maar alle gevonden parkeerplaatsen zijn in de zelfde P-zona. We gaan dus lukraak rijden in de hoop vlak buiten dezen zone een plekje te vinden. Twee keer lukt het bijna, Petra ziet vanwege het drukke verkeer geen kans op tijd te stoppen om hier in te kunnen draaien. Uiteindelijk vinden we vlak achter de Mammut, een groot winkelcentrum in Buda, een bewaakt parkeerterrein waar je voor 260 HUF (ca E 0,80) per uur kunt staan.

In de Mammut kopen we een gedetailleerde kaart van Budapest en laten meteen aantekenen waar we nu zijn. Gewapend met deze kaart gaan we op pad, op weg naar het Vissersbastion in Buda. Dat ligt op de Burchtheuvel en geeft een geweldig uitzicht over Pest. Na wat geklim zijn we inderdaad aangeland op dit Bastion en kunnen genieten van een schitterend uitzicht op de Donau en o.a. het parlement.

Hierna zijn we afgedaald naar de Donau en zijn we via de Szechenyi-lanchid (Kettenbrücke) Pest in gelopen. Daar hebben we met name de kids zich kunnen uitleven in de vele winkels. Al moet gezegd worden dat vele hiervan ook in Nederland te vinden zijn. Tijdens het wandelen hadden we overigens wel veel bekijks met Bart en Troy. Blijkbaar vond men ze erg bijzonder, wat niet zelden liepen mensen achterstevoren verder of bleven zelfs staan. De bewaker van de New Yorker waar we voor de deur met de honden hebben gewacht totdat de kids weer naar buiten kwamen was helemaal gebiologeerd. Hij had nergens meer oog voor en stond maar te kijken.

Ondertussen waren we door onze voorraad drinken heen. De frisdrank en het water dat we bij ons hadden was op. Het kwik was ondertussen tot boven de dertig graden gestegen. We probeerden zoveel mogelijk in de schaduw te lopen, niet alleen voor Bart en Troy maar ook voor ons zelf. Op dat moment hebben we besloten om niet in Budapest te blijven om te eten, maar de auto weer op te zoeken en onderweg naar de camping wat te gaan eten. Verhit en vermoeid zijn we terug gesjokt naar de auto en hebben ons in de avondspits uit Budapest geworsteld.

Ergens langs het Balatonmeer vonden we een restaurantje dat ons wel aansprak. Daar troffen we de ouders van Anne aan, ook zij hadden hier de maaltijd genuttigd. Ook wij hebben hebben hier met z’n allen heerlijk gegeten. Pikant details was wel dat bij het afrekenen de baas het grote geld op tafel liet leggen nadat hij het wisselgeld had neergelegd en een handvol munten als fooi had weggestopt. Eerlijk als we zijn hebben we hem het geld nog even nagebracht. Omgerekend hebben we voor nog geen E 50,-- hier gegeten (incl. toetje).

Rond negenen waren we terug op de camping. Het begon al te schemeren en de temperatuur was gezakt naar een zeer acceptabele 23 graden. Lekker koel na die hitte in Budapest.