Overleven

Nadat we de nacht weer overleefd hebben, het heeft hier nogal fors gewaaid, is het tijd voor het ontbijt. Af en toe flink schuddend op de grondvesten van onze vouwwagen en het krakend op de kunststof flappen die in het raakvlak vormen tussen tentdoek en tentstokken zijn we vannacht een aantal malen onvrijwillig gewekt. Maar nu het ochtend is, lijkt alles nog intact en kunnen we een nieuwe vakantiedag gaan toevoegen aan de reeks die we al achter de rug hebben.

Vandaag begint het bewolkt, volgens de vooruitzichten is er een regenkans van 60% vandaag. Maar voorlopig is het nog droog en is de temperatuur een aangename 21oC. Tijdens het ontbijt worden plannen gemaakt voor de dag van vandaag. Besloten wordt tot het volgende programma:
1. Een bezoek aan een Survivalbaan. Dat is een baan, zo’n vier meter boven de grond waarbij je gezekerd aan een lijn over allerlei obstakels zoals touwladders, koorddansend en dergelijke de finish moet halen. Er schijnen hier er twee van in de buurt te zijn
2. Een, noodzakelijk, bezoek aan de Tesco voor de boodschappen met daaraan gekoppeld een bezoek aan de naburige stad.
3. Een bezoek aan een uitgaans-boulevard ongeveer een kilometer verderop. Wat winkelen, een terrasje pikken en een eettentje opsnorren.
Dat laatste is nog steeds niet gelukt. Alles wat we tot nu toe gezien hebben aan restaurantjes gezien was of in vervallen staat of leegstaand (of beide) of niet/nauwelijks bevolkt. We zitten in een gebied dat niet echt toeristisch is.

We starten dus vandaag met een bezoek aan een survivalbaan. Vastgesteld moet worden naar welke baan we gaan. Eentje op tien minuten afstand of eentje op 50 minuten afstand. We besluiten eerst bij de dichtstbijzijnde te kijken, dan kunnen we altijd nog besluiten door te rijden.

Maar de eerste, Zankaland, treffen we een oude legerbasis aan dat helemaal ingericht is op publiek vermaak. We zien een uitstalling van militair materieel, één van de barakken is ingericht als hotel, een voetbalstadion en een survivalbaan. Hier er daar is (weer) duidelijk weer het Oostblok-stempel zichtbaar.

De kids worden in een harnas gehezen en krijgen een instructie over de dubbele zekering en de abseil-haak. Daarna kunnen ze los op één van de zes banen die er zijn. Op de eerste banen startten net mensen dus nemen Popco en Anne baan 6 en Prisca en Femke (de zus van Anne) nemen baan 5. Op het moment dat ze boven staan roept de baas van het spul dat de laatste banen het lastigste zijn.

Schouders worden opgehaald en ze gaan van start. Hoewel Femke en Anne zich niet onbetuigd laten vliegen de twee P’s over de baan. Verbazingwekkend gaat Prisca zo makkelijk over de baan (ondertussen ook nog zingend) dat ze, na baan 5, meteen baan 6 ook maar doet. Meteen daarna doen ze samen nog even snel baan 1 om zich dan bij het gezelschap te voegen voor wat eten en drinken. Inmiddels heeft Jan zich ook bij de ‘overleveraars’ gevoegd.

De banen zijn best pittig en de dames Gesthuizen laten het dan ook bij 3 banen, Jan bij twee. Popco doet ze alle zes en Prisca? Prisca doet, om Popco niet alleen te laten gaan, baan 5 nog een keer en komt dus op een totaal van zeven banen. Waar ze dat vandaan haalt?

Wel hebben we veel meer tijd dan gedacht besteed aan het overleven, en energie, dat we de overige activiteiten voor vandaag maar overslaan. Daarvoor in de plaats gaan we Bbq-en. Tijdens de voorbereidingen hiervoor komt de voorspelling, 60% kans op regen, dan uit. Het begint te spetteren. Bij ons, onder de luifel, wordt er dan ook gegeten. Een gezellige, maar niet al te lange avond. Iedereen is moe van de inspanningen van vandaag. Zo, de zaterdag hebben we ook weer overleefd.