Een zonnige, slome, regenachtige, actieve dag
Door: Paul
Blijf op de hoogte en volg Paul
10 Juli 2012 | Oostenrijk, Spital am Pyhrn
De eerste van ons gaan al richting de douches. Andere hebben daar nog geen zin in. Prisca en Petra verdwijnen ook die richting op, nu ben ik de enige die nog “in-zijn-vuil” zit (and I’m feeling happy). Samen met Anne (Popco’s vriendin) zit ik nog bij de tent als Petra terugkomt, zoals ik al voorspelt had aan Anne begint Petra meteen met:”Ben jij nog niet onder de douche geweest?”. Leuk als vrouwen wel eens voorspelbaar zijn. Voor de vorm sputter ik nog wat tegen en ga dan ook onder de douche. Ik had al m’n spullen al klaar liggen, maar heb hierop even zitten wachten. Gelukkig stelde Petra mij niet teleur.
Ondertussen is de temperatuur al aardig opgelopen, in de luwte voor de tent, onder de luifel is het al bijna niet meer uit te houden. Even na twaalven stappen we in de auto, we moeten nog wat bodschappen doen en rijden naar Windischgarten. Meteen de eerste supermarkt die we tegenkomen is natuurlijk gesloten. Het is immers na twaalven!! Maar iets verderop vinden we een supermarkt die wel open is. We doen er, naar mijn mening, veel te lang over om “al” onze boodschappen bij elkaar te sprokkelen. Voor de deur eten we de Magnums op die we net gekocht hebben en kijken vervolgens in de brochure die we bij de receptie van de camping hebben meegekregen. De kids willen graag rodelen.
In het dorp ligt zowel een zomer-rodelbaan, zo’n aluminium goot met daarin een wagentje, maar er is, op hetzelfde park ook een Allwetern-rodelbahn, de Alpine Coaster. Dit is een soort monorail-achtig geheel, waarop een karretje staat en waarmee veel hogere snelheden zijn te bereiken. We zoeken de baan op maar als we de auto neerzetten begint het te spetteren. De lucht is donker en duidelijk zwanger van nog meer regen. We kopen voor de kids een kaartje en lopen samen naar de start van de baan.
Daar worden de karretjes, omdat het nu regent, voorzien van een ruit die vanaf je voeten doorloopt tot aan de rugleuning van het karretje. Het geheel oogt behoorlijk spacy. Eén voor één worden de gasten naar boven getrokken en kan het avontuur beginnen. Petra en ik stellen ons ergens aan het eind van de baan op zodat ik nog wat foto’s kan maken. Met gelukzalige blikken stappen ze korte tijd later weer uit hun karretjes. Een tweede ronde is gewenst en ook vaders moet er aan geloven. Nu gaan we in tweetallen naar beneden; Popco en Anne bemensen een karretje en Prisca en ik.
Na dit mechanisch geweld vindt Petra het tijd voor wat meer lichamelijk ‘vermaeck’. Samen met Bart en Troy gaan we aan de wandel. Maar een rodelbaan, zelfs een Allwettern-bahn, leg je niet neer op een vlak stukje grond. Het werd dus flink klimmen, zo pal langs de Sommer-rodelbahn. Met rubberen benen en een Belgische herder aan de lijn die denkt dat hij een trekpaard is ben ik ook de berg opgestommeld. Ondertussen is het wel weer droog geworden overigens.
Na deze verplichte wandeling mochten we terug naar de camping. Nadat we eerst onder de luifel hebben gezeten, samen met het wasgoed, breekt op een gegeven moment de zon weer door. De lunch is inmiddels achter de rug, dus ieder zoekt een goed heenkomen, hetzij in de zon, hetzij in de schaduw. Ik heb een plekje in de zon met wat wind en onder de dekking van mijn eBoek val ik heerlijk in slaap.
Maar het weer slaapt niet en na enige tijd nemen de donkere wolken het weer over en moeten we weer de beschutting van de tent opzoeken. Ook het wasgoed dat nog niet helemaal droog is verhuisd mee. Rond zessen gaan we met de hondjes lopen, in de laatste druppels van deze bui en op het moment van schrijven, het is nu zeven uur, zit ik in de schaduw naast de vouwwagen omdat het in de tent of in de zon te warm is. De dag van uitersten dus vandaag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley