Het begin is er

Vanochtend werd ik, veel te vroeg, ruw gewekt met een geweldige kramp in mijn rechter kuit. Niet echt de ontspannen manier waarop je de eerste dag van je vakantie wil starten. Toen eenmaal de kramp was verdwenen en ik weer enigszins bij mijn positieve kwam, hoorde ik dat ook de weergoden last hadden van ”krampjes”. De regen stortte overvloedig naar beneden. Daarna de autofocus geactiveerd en me geconcentreerd op de cijfers van de wekker. Zo zonder bril lukt dat niet zo snel. Maar na enige tijd ontwaarde ik een 5, een 3 en een 2, half zes dus. Poeh, te vroeg. Dus na een bezoek aan de toilet nog maar geprobeerd om wat te slapen. Dat lukte, nadat de adrenaline van de krampaanval was gezakt, uiteindelijk wel.

Rond half acht was echter de koek op en kwam huize Lans langzaam op gang. Behalve Prisca, die lag nog te slapen. Popco was ook al op, hij moest vandaag werken. Op het gemak zijn we gestart met de voorbereidingen voor het daadwerkelijke vertrek. Om 10:50u was het zover dat de motor gestart kon worden en we volgens TomTom zo’n 1u36m onder weg moesten voordat de ingevoerde eindbestemming was bereikt.

Overigens was van de overvloedige regen toen al niets meer te merken, het zonnetje deed zelfs al moeizame pogingen om door het wolkendek heen te prikken. Niets weerhield ons dus om te starten met onze meivakantie. Velen hadden overigens dezelfde gedachte, want onderweg zagen we vele caravans en autos waarvan de inzittenden duidelijk ook op weg waren naar hun vakantiebestemming. Voor veel problemen onderweg zorgde deze bonte stoet van vakantiegangers niet dus de rit richting Assen verliep voorspoedig.

Niet zo snel als TomTom voorspeld had, met de vouwwagen achter de bus mogen we immers niet zo hard rijden en onder een almaar grijzer wordende hemel kwamen we bij de afslag Rolde. Hier ging het even mis tussen Tom, Tom en Petra waardoor we een klein stukje om moesten rijden voordat we bij camping Graswijk aankwamen.

Na een uiterst vriendelijk ontvangst wilde de gastvrouw ons de plekken laten zien die ze voor ons in gedachten had. “Eerst even de laarzen pakken”, zei ze. Verschrikt keken we elkaar aan. “Ja” zei ze, “we hebben al wat zand en betonijzermatten op het pad gegooid, anders was er helemaal geen doorkomen aan”. Op het ergste voorbereid liepen we achter haar aan. Inderdaad de toegangsweg, of liever gezegd pad, was er behoorlijk slecht aan toe. Maar gelukkig het plekje wat ze voor ons in gedachte had, zag er heel respectabel uit. We staan op een rustig plekje, uit de stuit van alle andere deelnemers die zich al gesetteld hadden.

Nadat Petra heel voorzichtig, als twee egeltjes, de camping is opgereden kunnen we de vouwwagen opzetten. Het is alweer enige tijd geleden, het gaat niet helemaal soepel, bovendien maakt de aanwezig van de honden de routine ineens heel anders. Maar ondanks dat staan we binnen no-time en kunnen we onze lunch nuttigen.

Rond vieren rijden we naar de KC Assen, daar waar het de komende dagen moet gebeuren. We zetten alvast de tenten op, dat scheelt morgen weer. Tenten? Ja, morgen zal Gineke de tweede tent bevolken en maandag zal Willy de wacht van haar overnemen. Diezelfde Willy zal Prisca mee naar huis nemen, maandag.

De avond brengen we door bij Linda en Eelco. Linda is een zus van Johan, de Johan waarmee ik op Corsica heb gewandeld. Leuk toch om op die manier zo overal je contacten te hebben. Het was de bedoeling om bij hen te gaan barbecueën, maar buiten eten dat laat het weer toch niet toe. Eelco maakt dus buiten het eten klaar en wij zitten binnen, bij de kachel, de boel op te eten.

Omdat ik op de camping geen WiFi heb, hoop ik dat ik bij Linda en Eelco even online kan en jullie zo op de hoogte houden van onze belevenissen van vandaag. Morgen hopelijk meer, hoe we dat gaan doen qua verbinding met het WereldWijde Web, dat zien we morgen wel.