Wisseling van de wacht

Onze laatste dag in Abtenau breekt aan met een zonnetje. Na de grauwe dag van gisteren is dat een verademing. Prettige bijkomstigheid is natuurlijk dat we nu ook de tent droog kan worden op gevouwen. Omdat de verplaatsing naar Slovenië, camping Sobec in Lesce, slechts ca. 200 km is kunnen we rustig aan doen. Om het nog makkelijker te maken hebben we gisteravond al het een en ander opgeruimd. Uiteindelijk klappen we rond tienen de vouwwagen in.

Niet meteen gaan we op pad. Eerst gaan we naar de Karkogel. Dit ligt vlak buiten Abtenau en hier gaan we met een gondel ophoog om daarna op Europa’s langste zomerroddelbaan weer naar beneden te roetsen. Wij, dat wil zeggen, Prisca en ik, Petra gaat weer met de gondel naar beneden. Om daar te komen laten we de vouwwagen op het parkeerterrein van de camping achter en rijden we met de bus naar de Karkogel.

Op het moment dat we de kaartjes kopen lijkt het niet zo druk, maar wanneer Pris en ik boven aansluiten bij de rij wachtende bij de rodelbaan, is het toch andere koek. We staan bijna een uur in de rij en we zijn binnen een minuut beneden. Life isn’t fair. Maar eerlijk is eerlijk het was wel leuk om naar beneden te knallen. Jammer was wel dat er voor Prisca een dame de hand op de rem hield, halverwege liep ik zienderogen op haar in.

Na onze afdaling hebben we de vouwwagen opgehaald en zijn we rond een uur of een gaan rijden. Zoals gezegd een korte verplaatsing, volgens de TomTom zullen we rond 15:30u op onze bestemming zijn. In een heerlijk zonnetje gaan we onderweg en kort voor de Sloveense grens kopen we een vignet voor de snelweg en gebruiken we de lunch. Hierdoor vertraagd de eindtijd natuurlijk iets en uiteindelijk komen we om 16:00u aan bij de camping.

De eerste indruk van de camping is goed. Uiteraard weer een “vrijgevochte” bende (niet negatief bedoeld) maar zo van zoek zelf maar een plekje uit. Hier geen camping met strakke laantjes en vastomlijnde plekjes, maar natuurlijk gevormde plekken. We vinden een, op het eerste gezicht, prima plekje met voldoende schaduw en zetten de vouwwagen en de tent van Prisca neer. Al snel hebben we contact met onze Nederlandse overbuurman en worden de eerste wetenswaardigheden uitgewisseld. Zo zou het restaurant op de camping matig zijn en overprijsd. Hij beveelt een aantal tentjes buiten de camping aan. Maar de dames hebben geen zin om weer in de auto te stappen en dus gaan we zelf de proef op de som nemen. Eerlijk is eerlijk, het eten was prima maar qua prijs, naar Sloveense begrippen, wat aan de hoge kant. Maar naar Nederlandse begrippen redelijk.

Nu zitten we voor de tent, de temperatuur gaat wat onderuit, maar dat geeft niet. We hadden een dikke 25 graden (en hoger) op de temperatuurmeter staan bij het opbouwen. Voor het slapen is het prima als het wat afkoelt. Voor morgen is er een kans op regen, maar dat zou niet meer zijn dan een kleine dip. We gaan het meemaken.