Het einde in zicht
Door: Paul
Blijf op de hoogte en volg Paul
11 Augustus 2010 | Frankrijk, Vias
Vandaag, 11 augustus, is de laatste dag hier in Vias, morgenochtend vertrekken we weer richting Nederland. Wanneer we in Nederland aankomen hangt af van hoe voorspoedig de reis verloopt. We houden er rekening mee dat we een overnachting maken, maar loopt het goed behoort een rechtstreekse rit ook tot de mogelijkheden. We zien het wel.
Ook vandaag belooft het een warme dag te worden, wij starten dus vroeg met het inpakken van de spullen. Alleen het hoognodige, noodzakelijk om de dag en morgenochtend door te komen, blijft buiten de auto. De rest verdwijnt in dat grote gapende gat dat overblijft wanneer de achterdeuren opengaan.
Marleen heeft een ander schema en gaat ’s ochtends eerst met Sanne en Maikel naar de manege van Vias Plage. Die laatste twee gaan een tocht van een uur maken op een knol (sorry Sanne, op een paard) en Marleen gaat mee om foto’s te maken. Het moet een fraai gezicht zijn geweest: Maikel op een iets te klein paardje. Bovendien was het voor hem de eerste keer, dus wat onwennig. Maar gelukkig wisten de paarden wat ze moesten doen en hoefde hij alleen maar te remmen. Na het paardrijden zijn Sanne, Marleen en Maikel nog naar de markt geweest in Vias. Maar al snel bleek dat het daar veel te warm voor was.
Ondertussen was had de hitte weer toegeslagen en was de lome, luie lighouding de enige manier om de dag te overleven. Er werd dus een plekje in de schaduw gezocht en de laatst gelezen bladzijde in het boek opengeslagen. Soms werd er zelfs nog in het boek gelezen.
In de loop van de middag bewolkte het boven Vias. Hiermee verdween de zon, maar daarvoor in de plaats kwam een vochtige benauwde atmosfeer voor terug. Nu was het helemaal zaak om zo min mogelijk te doen. Marleen had ondertussen, tussen de bedrijven door, ook haar zaakjes in gepakt en zijn ook zij, op het inklappen van de vouwwagen en het opbreken van het bijzettentje klaar voor vertrek.
Morgenochtend gaat om 6:30u de wekker, dan gaat het grote opbreken beginnen. Na het onbtijt, hopelijk zo rond 8:00u rijden we van de camping af om de 1286 km naar huis af te gaan leggen.
Ook vandaag belooft het een warme dag te worden, wij starten dus vroeg met het inpakken van de spullen. Alleen het hoognodige, noodzakelijk om de dag en morgenochtend door te komen, blijft buiten de auto. De rest verdwijnt in dat grote gapende gat dat overblijft wanneer de achterdeuren opengaan.
Marleen heeft een ander schema en gaat ’s ochtends eerst met Sanne en Maikel naar de manege van Vias Plage. Die laatste twee gaan een tocht van een uur maken op een knol (sorry Sanne, op een paard) en Marleen gaat mee om foto’s te maken. Het moet een fraai gezicht zijn geweest: Maikel op een iets te klein paardje. Bovendien was het voor hem de eerste keer, dus wat onwennig. Maar gelukkig wisten de paarden wat ze moesten doen en hoefde hij alleen maar te remmen. Na het paardrijden zijn Sanne, Marleen en Maikel nog naar de markt geweest in Vias. Maar al snel bleek dat het daar veel te warm voor was.
Ondertussen was had de hitte weer toegeslagen en was de lome, luie lighouding de enige manier om de dag te overleven. Er werd dus een plekje in de schaduw gezocht en de laatst gelezen bladzijde in het boek opengeslagen. Soms werd er zelfs nog in het boek gelezen.
In de loop van de middag bewolkte het boven Vias. Hiermee verdween de zon, maar daarvoor in de plaats kwam een vochtige benauwde atmosfeer voor terug. Nu was het helemaal zaak om zo min mogelijk te doen. Marleen had ondertussen, tussen de bedrijven door, ook haar zaakjes in gepakt en zijn ook zij, op het inklappen van de vouwwagen en het opbreken van het bijzettentje klaar voor vertrek.
Morgenochtend gaat om 6:30u de wekker, dan gaat het grote opbreken beginnen. Na het onbtijt, hopelijk zo rond 8:00u rijden we van de camping af om de 1286 km naar huis af te gaan leggen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
