Bijkomen van de reis

(24 juli 2010)Na een heerlijke nachtrust, vanwege de koelte gewoon weer onder een dekbed, zijn we vanochtend heerlijk uitgerust wakker geworden. Terwijl een schuchter ochtendzonnetje de tent ‘kuste’ konden we, zonder stress van een wekker o.i.d., rustig het ochtendritueel aanvangen. Nog wat onwennig, zoekend naar de benodigde ‘apparatuur’ (waar lag dat ook al weer?) starten Petra en ik de dag. Naast ons in de vouwwagen van Johan en Marleen is ook enig rumoer hoorbaar, en dan bedoel ik niet het snurken van Marleen. De douches worden opgezocht en daarna het kampwinkeltje voor heerlijk vers brood.
Helaas waren, eigenlijk noodzakelijk voor het ultieme vakantiegevoel, de croissants tijdelijk op, maar het overige brood zag er ook heerlijk uit en dus kon het ontbijt beginnen. Inmiddels waren de kids ook wakker en kon gezamenlijk de ochtendmaaltijd worden genoten. Gevolgd door een ander ritueel van Johan en mij: de krant met een lekkere bak koffie. Helemaal geweldig.
Na de afwas werd besloten om op de fiets Millau te bezoeken. De camping ligt namelijk pal naast de stad en met een fietsritje van slechts vijf minuten stonden we in het centrum van Millau. De dames gingen meteen los in allerlei winkeltjes terwijl de heren een bankje opzochten in het zonnetje aan de rand van een druk bezochte rotonde. Alwaar we werden belaagd door een menigte woedende oudjes omdat we hun hangplek bezet hielden. Dapper hielden we stand en slaagde erin onze stek de eerstkomende uren, of zolang als de dames nodig hadden, te behouden. Nou ja, er was een mannetje en die ging op het bankje in de bushalte zitten en de dames waren na minder dan een half uurtje al weer terug. Maar het eerste verhaal klonk toch beter.
Marleen was in ieder geval ‘los’ gegaan en had wel drie verschillende tuniek’s (of is het tunieken?) gekocht. Iets wat redelijk uniek schijnt te zijn. Prisca had ook iets gekocht en, verderop in de stad, heb ik ook nog een lange-korte broek gekocht. Hierna hebben we een terrasje opgezocht om iets te gaan drinken. Geheel tegen de gewoonte in zaten nu de dames aan de alcohol, een sangria, en namen de heren een espresso! Op het terrasje werden we nog verrast door een jongeman die door z’n vrienden voor joker werd gezet, het ging hier om een zogenaamde ‘batchelor-party’ (zoals de Fransen dat zo treffend kunnen zeggen). Hij moest sinasappels verkopen op het terras gekleed in een gestreepte bajes-outfit.
Tevens kwam de dorpsgek, het was een vrouw en dus eigenlijk de dorpsgekin, kennis met ons maken. Ze gaf ons allemaal een hand en brabbelde toen iets, waarschijnlijk in het Frans, maar gezien het feit dat ze geen tanden meer in d’r mond had kon dat net zo goed een heel andere taal zijn. Maikel, de vriend van Sanne (=de dochter van Johan) begon, gewoon in het Nederlands een gesprek met haar. Maar op de een of andere manier snapte ze er niets van (raar he). Na het ledigen van de glazen en de kopjes werd besloten om weer richting de camping te gaan. Vol belangstelling volgde we de verrichtingen van de dames. Welk effect zou de sangria hebben. Uiteindelijk bleef het effect beperkt tot een stel rubberen benen.
Eenmaal terug op de camping, na het gezamenlijk nuttigen van de maaltijd besloten de kids naar de rivier te gaan, de Tarn en gingen de ouwelui gestrekt op de stoelen, met of zonder boek. Ondergetekende nam ondertussen even de tijd om deze update aan de computer toe te vertrouwen alvorens ook aan de siësta te beginnen.